3 Ağustos 2010 Salı

KELAM

Önce söz vardı. İki dudak arasından çıkıp, boşlukta bir yerlerde sonsuza kadar asılı kalacak birkaç kelime düşünün. Aslılı kalanlar arasından size en çok benzeyeni seçin şimdi de. Sonra alın ve sadece o sözcüklerle yaşayın.
Aman sen de, diyorum. Aman sen de! 21. yy’da sözler ancak bir kulaktan girip, diğerinden çıkmak üzere vardır. Sözlerin uzun tren yolculuklarının sebebi olduğu zamanlar geride kaldı. Bu bizi ancak güldürür bundan sonra. Şarkıların bizi incittiği anlar, hatırlamak istemediğimiz zamanlara denk geldi. Post modern dünya diyorum canım, sen de! Yüklediğin anlamların modası geçti, alıcı bulamıyorsun. Hiç yapmadığın bir şey yapıyorsun, ağzını pazara çıkarıyorsun, hem beğensin, hem anlamasınlar istiyorsun. Her şeyi bir arada, aynı zamanda, belki iki ayrı uçta ve sebep bulamadan istiyorsun.
Sözcükler acını dindirmeyecek. Sen acının yazılmış halini seviyorsun. Diyelim ki dünyanın orta yerinde aşk için ağlıyorsun, diyelim ki sen bütün dünyanın ağırlığını sırtladın, satacak birini bulamıyorsun, annen yok ve birilerine sarılmak için bahane arıyorsun, diyelim. Söz de kalsın bütün bunlar. Gerçekliğinden daha korkunç gelmiyor mu sana da? Yoksa hepsi yersizdi de, biz ağızdan çıkan birkaç heceyle mi ona vücut verdik.
Şurada bir ayna var. Görüyor musun? İstersen bir karşısına geç. Kendi içinde devinimleri olan bir aynadan bahsediyorum. Görmek istediğini değil, sadece olanı gösteren aynalara benzemiyor. Ben istersem tek bir ayna ile tüm gerçekliği yok edebilirim. Aynalara bakıp konuşmanın modası geçti diyemezsin, bu hiçbir zaman moda olmadı. Yüzünle konuş. Söyleyemediğin sözcükler, kendinle yeterince sohbet etmediğinden birikiyor olabilir mi? Ya öyle bakma yüzüme, ‘yüzleşme’ diyorum sana. Aynaya dön, bana değil.
Ben şeye şaşırıyorum. Birine dönüp diyorsun ki ‘open your heart, I’m coming home.’ Diyelim ki sen Roger Waters oldun, ‘can you help me?’ diye inliyorsun. Sözler diyoruz ya işte, etkilenmiyor. Bu bana dünyanın en tuhaf şeyiymiş gibi geliyor. İnanmakta zorlanıyorum. Sen kelimelerden oklar yapıp atıyorsun, onun içindne geçip çıkıyor, her şey kansız olup bitiyor.
Ben ikili yaşama inanıyorum. Ben kelimelere inanıyorum. Ben seni çocukluk hayallerimin gerçekliğine inandıramadım. Sonunda ise yine sözler vardı. Şimdi başka şarkıya geçiyorum.

0 söyleyeceklerim var:

Yorum Gönder

| Top ↑ |